Waar groenafval al niet goed voor is

17 juni 2024 | 11u43 | Gepost door redactie
cartoon

“Als ik dat stuk ongeluk dat ooit besliste om onze Groene Jef te laten ‘restaureren’ in mijn handen krijg, sta ik niet in voor de gevolgen.”

Geschrokken keken de dinsdagmarktbezoekers richting het met doeken beschermde standbeeld van de onafhankelijkheidsstrijder aan de rand van de Heldensquare, van waaronder een bulderende stem klonk. De eigenaar ervan stapte kort daarna met een ladder naar beneden, baande zich een weg door het plantsoen en gooide met een ruk zijn FFP3 masker tussen de hoop afval die er al lag. “Alles hebben we geprobeerd om dat zwart eraf te krijgen”, slingerde hij geaccentueerde woorden naar de hoofden van een niet-begrijpend bejaard koppel dat het dichts tbij hem stond. “We hebben het gezandstraald, geprobeerd met een hogedrukreiniger, gepoetst met een wondersponske van de Aldi, de gomme magique van Mr Propre, met Vim, groen zeep en borax. Niets hielp.”

“Maar wat bent u dan aan het doen?”, wilden de twee oudjes weten. “Dat beeld Groene Jef staat hier al van in 1905”, verduidelijkte de restaurator. “De beroemde Antwerpse beeldhouwer Jef Lambaux heeft het gemaakt. Dezelfde kunstenaar die de Brabofontein naast het stadhuis van zijn thuisstad creëerde. Zowel ginder als hier oxideerde het brons van de beelden. Awel, ge moet maar eens gaan kijken op de Grote Markt in Antwerpen. Hebben ze daar iets meer gedaan dan het af en toe eens wat opgeblonken? Neen dus, daar zijn ze er afgebleven. Maar hier moest het een beschermlaag krijgen. ’t Heeft een pak geld gekost en het resultaat trok op niks. Onze groene was zwart uitgeslagen. Niet om aan te zien en geen enkele Tienenaar was daar gelukkig mee. En nu willen ze natuurlijk die groene kleur terug, maar dat lukt van geen kanten.”

Benieuwd als ze waren, ging het levenslange paar, wiens liefde de tand des tijds had doorstaan, zich er twee weken later van vergewissen of de werkzaamheden al enigszins waren opgeschoten. En jawel hoor, de doeken waren opzij geschoven, de krijger was weer zichtbaar en de natuurlijke patine gaf het zijn karakteristieke kleur terug. Dezelfde renovator was er nog steeds aan de slag.

“Jullie hebben het dan toch voor mekaar gekregen. Hoe is jullie dat gelukt?” “Relaties, meneer, relaties. Via via hebben wij een computergestuurde Noord-Koreaanse luchtballon kunnen verwerven. Die hebben wij gevuld met groenafval, dat goedje neer gekieperd bovenop het beeld en door de chemische reactie heeft er zich een limoenkleurig laagje op vastgezet. We moeten dat nog enkele keren herhalen, maar dat doen we alleen ’s nachts om de mensen niet te verontrusten.”

En fluisterend voegde hij eraan toe dat een politieke partij was komen informeren of ze de ballon niet konden afhuren om bij de komende gemeenteraadsverkiezingen hun tegenstrevers een hak te zetten. “Maar dat hebben wij resoluut afgewezen.”

Rik Poulman